سین!

برخلاف چیزی که به دوره طلایی در خدمت یاد میشه و اغلب فکر میکنند که اعزام در اسفند ماه مساوی با کیف و حال و کم خدمتی و کم آموزشی و این جور جنگولک بازی ها، در ناجا هیچ تعطیلی وجود نداره. برای میان دوره و تعطیلات نوروزی هم بنابر استان محل اعزام (سابقاً جایی که دفترچه رو ازش فرستادید؛ جدیداً استان محل مراجعه به پلیس+10) نیروهای نیمه آموزش دیده رو با توجه به نیاز احتمالی استان هایی که هدف مسافران نوروزی هستند تقسیم میکنن. بعدش نیروهای تقسیم شده رو هم به دو بخش (نیمه اول مرخصی / نیمه دوم مرخصی) تقسیم می کنند و به این ترتیب یک عده برای میان دوره 8 تا 11 روزی میرن خونه (نوروز خانه هستند) و بعد از این مدت باید به یگان مربوطه برگردند و جای خودشان رو با رفیقشون عوض کنن تا اون بره خونه.

فردا قراره برگردم محل ماموریت. بماند که در زمان مراجعه به منزل حسابی سرما خورده بودم و وضعم داغون بود ولی چیزی که بیشتر اذیتم میکنه کلانتری محل ماموریت، افرادش (به جز رئیس فهمیده ش و یکی دو نفر نیروی تحصیل کرده و مودب کادری ش) ـه که واقعاً از نظر رفتار، گفتار و ادب مصداق کامل یک بیشعوری کاملن. با خودم قرار گذاشته بودم یه نامه برای رئیس کلانتری بنویسم و روزهای آخر تحویل بدم و برم ولی نشد. این چند روز درگیر بیحالی بودم. توی خانه پدری فضایی حاکمه که با تفکر متمرکز تعارض داره و شلوغی وجود داره که نمیشه ازش فاصله گرفت.

در هر صورت این 8 روز هم میگذره و بعدش احتمالاً برمیگردم اراک مستقیماً و آموزش رو تمام میکنم (انشالله) و خب این یک هفته رو باید بچسبم به جزوه های آموزشی که امتحان میان دوره رو بتونم پاس کنم. امیدوارم این 8 روز اتفاقات و جرایم سنگین رخ نده (حتی موتور کسی رو هم نگیرن که بلد نیستم یه موتورسیکلت رو پارک کنم!)

پ.ن: سایت رو بردند روی دامنه جدید. nanoreview.ir اسم خوبی داره. ولی مهمتر از اسم، فکر و عملکرد سایته و محتوا و برنامه ش. نباید فقط سایت بمونه. یه حرکتی در جهت اقتصاد مقاومتی باید بکنن.

پ.ن: تازه یه مقدار از دنیای فناوری دور شده بودم. ولی تا برگشتم... نمیدونم چمه!

پ.ن: کاش گفته بودم گوشی رو بخره بیاره از آلمان :-(

پ.ن: با این جوش گنده دردناک چیکار کنم خداااا

پ.ن: امسال سال تصمیمات بزرگه. سربازی انشالله بخیر بشه. برای تاهل هم باید تصمیم بگیرم. و کار؛ چیزی که الان واقعاً باید برم دنبالش. ایده م.

فرهنگ آپارتمانی

در تهران با برادر خود در خانه ای آپارتمانی زندگی میکنیم. مجتمع ما 10 واحدی است و بنابر شرایط معمول خانه های نوساز تهران، حدود 3 -4 واحد از مجتمع ما خالی است. خانه های آپارتمانی امروز را اگر تجربه کرده باشید میدانید اغلب مصالح به کار رفته و شرایط ساخت و طراحی به گونه ای است که به جز استحکام و زیبایی ظاهری، همه چیز در این ساختمان ها فدای قیمت شده است. یکی از موارد معمول هم مبحث عایق های صوتی است. خوشبختانه با وجود فناوری های نوین ساخت و مهندس های طراح، وضعیت انتقال صدا و حرارت از پنجره ها رو به بهبود است ولی انتقال صدا و اتلاف انرژی از در و دیوار و کف و سقف معضلی معمول و گاها پذیرفته شده است. در چنین شرایطی معضلی که آزاردهنده است، سبک زندگی و مهمانی هایی است که از فرهنگ و نگاه معمول اروپایی امریکایی وارد سبک زندگی شهری در تهران شده است. البته فقط قسمت های خوب و خوشحال کننده ش برای میزبان و مهمانان آمده و معضلات آلودگی صوتی اش برای بقیه همسایه ها چیزی است که گاهاً یا مجبورید تحمل کنید، یا به اسم احترام محل را نرک میکنید که نبینید چه خبره و در شرایطی که شما مستاجر باشید ممکن است بخاطر شرایطی که دارید بترسید و لذا از چیزی دم نزنید.

تهران شهر عجیبی است. مردمانی که در تهران زندگی میکنند خیلی متفاوتند و نمونه های بسیاری از غرب زدگی در این شهر میبینید که بخاطر عدم نظارت های قانونی باید یا آدم بده بشی، یا آدم مزاحمه، یا آدم ناراحته و یا هرچی.

کمتر فیلم و تلویزیون و چیزهای شیک ببینیم. واقعیت چیزی نیست که اغلب از رسانه ها میبینیم یا میشنویم و میخوانیم.

عافیت

چند روز پیش بنا به اصرار پدر و مادر پیگیر وضعیت آزمایشهای مربوط به تیروئید و سلامتی و چک آپ شده بودم. قضیه از سال پیش شروع شده بود. من اساساً آدم بدنشینی هستم (یعنی درست نمی نشینم) و به همین دلیل فرم گردنم در قسمت سیب برجسته است. همین موضوع و کمی کسالت پزشک خانوادگی ما رو به شک انداخته بود که بررسی هایی در خصوص غده تیروئیدم انجام بدهم. اولین قدم آزمایش خون بود که در آزمایشگاه پلی کلینیک شرکت نفت انجام شد (بیمه درمانی شرکت نفت هستم) و خب، بعد از بررسی و اعلام نتیجه، نظر پزشک این بود که آزمایش را در یک آزمایشگاه خصوصی تکرار کنم تا از صحت نتایجش اطمینان حاصل کنم. البته این رو هم بگم که با تزریق و خون دادن و کلاً با تماس با فلزات تیز مشکل دارم و فوراً به سستی و بازخوردهای غیرارادی در کنترل تعادل منجر میشه. که خب، این رو دیر گفتم و اولین آزمایش باز هم بهم ثابت کرد که نه، نمیتونم این مسئله رو حل کنم.