نمایشگاه
تلویزیون دیروز در مورد نمایشگاه قهوه در تهران گزارش داشت و مجری ش داشت میگفت که این نمایشگاه بزرگترید در خاورمیانه ست! منم به بهانه بازدید از نمایشگاه قهوه، به یکی از دوستان که با هم کار هم میکنیم زنگ زدم و با هم قرار گذاشتیم تا در ساعت مشخصی در بوستان گفتگو هم رو ببینیم. من بار اولم بودم که به این محل میرفتم و خب، طبق معمول به دلیل عقب انداختن کارم تصمیم گرفتم تاکسی بگیرم.
سوار تاکسی که شدم نمیدونم راننده در من چی دیده بود که یه زیر شروع به حرف زدن کرد. از ترافیک و سرهنگ (کسی که رییس آژانس بود) و قیمت ماشین و آشغال بودن ماشین های ایران خودرو و قیمت 1 تومنی پژو پارس در عراق و ... با ورود به اون قسمت که "برادرم حساب رس بانک مرکزی ـه" تصمیم گرفتم خفه شم و با خوک کشتی نگیرم که خوک کیف میکنه تو آشغال چرخ میزنه و ....
به محل نمایشگاه رسیدم. یکی دو بار با دوستم آرمین تماس گرفتم تا همو پیدا کردیم. آرمین دانشجوی نابغه منه. پیانیسته، تلویزیون نمیبینه. از کودکی کلاس زبان رفته و کاملاً به انگلیسی مسلطه. دانشگاه تهران درس میخونه و خب، المپیادیه و مخش خوب کار میکنه. ضمن اینکه متخصص قهوه ست و اطلاعات کاملی در مورد انواع و روشهای تولید قهوه داره. بعد از سلام و علیک وارد نمایشگاه شدیم. اولش از طبقه بالا صدای سازی میومد که فکر کردم اسکاتلندی ها رژه دارن. همونطور که میچرخیدیم یه سر رفتیم طبقه بالا که یهو فهمیدم چی بوده اون بالا! نمایشگاه صنایع و توانمندی های استان لرستان بود و ... حسابی به خودم و تصورم خندیدم.
باز اومدیم پایین و یکی دوتا غرفه رو حسابی بالا پایین کردیم و قیمت گرفتیم و در همین لابه لا بود که من با قهوه سبز اشنا شدم و تازه فهمیدم چیزی که به عنوان دانه قهوه تصور داشتم، درواقع قهوه حرارت دیده یا Roasted Coffee هستش. و خب قهوه ها نژاد های مختلفی دارن که گویا نژاد عربیا از بقیه خاص تره. و چیز های دیگه ای که نمیدونستم مثل این که قهوه فرانسه رو کی میخورن و این دستگاه های خفن قهوه ساز همش یه پمپ بسیار قوی دارن که بخار آب رو به قهوه خرد شده داخل محفظه میزنه و ازش اسپرسو میگیره یا کف میده و اوج فناوری این دستگاه ها در کاربرپسند کردن و الکترونیکی کردنشه و ... قهوه قرصی چیه و چمکس و سایفون (همون سیفون خودمونه!) چی هستش و ...
همه اینها رو که برام گفت، دم یکی از غرفه ها برگشتم به آرمین گفتم: نگاه کن ببین انگار سر و وضع این غرفه دار ها اگه شبیه آدمهای باکلاســنماها یا اروپایی ها نباشه انگار کسی بهشون توجه نمیکنه! واقعاً نمایشگاه اومدیما. حالا از بازدیدکننده ها بگزریم ولی توی سالن بزرگه اون خانم مستر چان رو یادته؟ خیلی طبیعی تر از این آقا و خانم های ایرانی پوشیده بود و داشت کارش رو نمایش میداد. کلاً هرچی نشانه باکلاسی و تکنولوژی و فرهنگ هرجا بغیر از ایران باشه توش از این قرتی بازی ها میبینیم. اسمش روشه، نمایشگاه!
خرج میکنم تا دیده شوم تا خرجم دربیاد!
و این داستان گویا ادامه داره...
