کاری که باید؛ کاری که میخوام!!
نزدیک به 2 ماه هست که همکاری م رو با مجموعه ای که قبلاً در دوره های توانمندسازی سرمایه های انسانی فناوری نانو باهاشون همکاری میکردم - WTF!! چقدر اسمش طولانی بنظر میاد!! - (بعنوان پشتیبان یا سرگروه یا یک نفر حامی در گروه - بصورت پاره وقت و بیشتر برای پیدا کردن ارتباطات و افراد مستعد و قابل اطمینان) بصورت جدی تری و بعنوان دبیر علمی یا مدیر محتوای سایتی با موضوع معرفی و توسعه فناوری های منتخب نانویی آغاز کردم. و دلیل اصلی سر نزدنم به بلاگ؛ بعد از تنبلی! حجم کاری هست که بر عهده م گذاشتن. الان با یه تیم 18 نفره داریم روی تامین محتوا کار میکنیم و البته من این وسط نقش آموزش دهنده و "به کی بگو چیکار کنه و چطوری بکنه که بهتر باشه" رو دارم. یه مقداری هیجان کار خیلی خوب بود تا اینکه کمی حالت کارمندی پیدا کرد. البته موارد دیگری هم بوده؛ مثلاً اینکه همکاری دارم که در گروه تولید محتوایی هم حضور داره ولی بدلیل اینکه بیشتر از همکاری با من، کارمند شرکت هستش فرصت نمیکنه کارهاش رو به موقع انجام بده و البته کمی هم دیر منظور من رو میگیره یا ایرادات دیگه که سعی کردم بگذارم خودش متوجه ایرادش بشه و بیاد و از مجموعه فاصله بگیره. در هرصورت این روزها - خصوصاً روزهای ماه مبارک سعی بر این دارم که برای تیمم نقش مشوق و انگیزشی رو داشته باشم و از طرفی هم نگذارم حساب کار از دستم خارج بشه. و خب، چون این کار رو تجربه کمی توش داشتم و با پشتیبان بودن ها متفاوت هستش و ... عملاً دشواری های خودش رو داره.
اما موضوع اصلی که چند وقته من رو درگیر به خودش کرده جذابیت کاری هست که دارم انجام میدم و اینکه احساس میکنم با چیزهایی که از یک کار در ذهنم داشتم مشابهه و همچنین اینکه علاقمند شدم مسیر دکترای رها شده ام رو در این موضوع جلو ببرم. نمیدونم شرکت و آمادگی برای کنکورش چطور پیش میره و با سربازی م که احتمالا پیش میاد و این موضوع که قصد تشکیل خانواده م در همین یک سال رو داشتم چه تلاقی هایی خواهد داشت. ولی میتونم بگم این مسئله جز یکی از اصلی ترین مواردی هست که مایلم بقیه تفریحاتم رو بخاطرش کنار بگذارم. شایدم بگزارم!
پ.ن: عکس بالا شیرینی موفقیت یکی از همکارانمه.
